Bugünkü Çameli ilçesinin ilk adı Karaman olarak bilinir. Cumhuriyet döneminde çevrenin merkezi haline gelen Karaman, 1930 yılında nahiye olmuş ve ilk kez Marmaris ve Köyceğiz’e, 1932 yılında Acıpayam’a bağlanmıştır. 1953’deki idari düzenlemeler sırasında Karaman ilçe merkezi olmuş, adı çevresindeki ormanlardan esinlenerek Çameli olarak değiştirilmiştir.
Çameli Denizli ilinin güneyinde bir ilçedir. Denizli’ye uzaklığı 113 km. dir. Rakımı 750-2313 arasındadır. Çameli ilçesi Muğla ve Burdur illeri arasında, kuzeyinde Acıpayam, güneyinde Fethiye, doğuda Gölhisar ve batısında Köyceğiz ilçeleri ile çevrilidir. İlçenin yüzölçümü 73.800 hektardır. Genellikle orman alanı içinde çok dağınık, biraz dalgalı, pek azda yayla karakterli bir araziye sahiptir.
Akdeniz dağ iklimi tipinde kışlar soğuk-yağışlı, yazlar sıcak ve kurak geçer, yağmurlar özellikle sonbahar Ekim ayında başlar ve Nisan ayına kadar devam eder. Kış aylarında yağışlar genellikle kar şeklinde gerçekleşir. Çameli’de yükseltinin fazla olmasından dolayı Akdeniz bitki örtüsü yok denecek kadar azdır;orman alanları kızılçam, karaçam, ardıç ve meşe ile kaplıdır.
2015 yılı verilerine göre Çameli nüfusu 18.442 dir. İlçenin ekonomik durumu genelde zayıf olmakla birlikte, kendine özgü gelir kaynakları bölgede isim yapmıştır. Özellikle lezzeti ve pişkinliği ile ün yapan fasulyesi, cevizi, elması, balı tercih edilen ürünler arasındadır. Ayrıca hayvancılıkta hızla gelişmekte, süt inekçiliği ve hayvan ürünleri ekonomik açıdan büyük katkı sağlamaktadır. İlçenin özellikle Elmalı, Taşçılar ve Kirazlıyayla köylerinde alabalık üreticiliği hızla gelişmektedir. Adı geçen köyler, Dalaman çayını besleyen kaynaklara sahiptir. Bu nedenle 55 tane faal alabalık üretim tesisi vardır.